مطالعۀ هذیان طلسم در آثار آنتونن آرتو

آنتونن آرتو نویسنده‌ای روانپریش است و به گفتة لکان این بیماری در عدم پذیرش «دیگری» خلاصه می‌شود. دیگری تهدیدی است بیرونی که با نفوذ به ذهن و جان آرتو قصد تحریف و تخریب افکارش را دارد. زبان یکی از نمودهای «دیگری» است که میکوشد آزادی محض وجود او را در حصر ساختارهای از پیش تعیین شده درآورد. جامعه میخواهد فردیت او را از بین برد تا در قالب هنجارها و رسوم منحط جای گیرد. روانشناسان گفته‌ها و نوشته هایش را هذیان قلمداد می‌کنند و بازیگران واسطه‌هایی خائن بیش نیستند که تئاتر او را به ورطة نابودی کشاندند. آرتو از این همه میگریزد به این امید که در دل قومی بدوی آزادانه حقیقت وجودش را زندگی کند. اما در بازگشت خود را در ردای دیوانه‌ای باز مییابد که برای رهایی از شر طلسم اهریمنی که به جانش افتاده بی‌وقفه فقط مینویسد. این مقاله کوششی است برای مطالعه و بررسی معناگردانی خودخواستة آنتونن آرتو در قالب هذیان طلسم.